Kota da się wychować, ale bardziej na jego warunkach. Mają niesamowitą intuicję co do zgodnej współpracy z opiekunem. Gdy czują się bezpieczne i jest im dobrze, okazują swoją przyjaźń i przywiązanie.

Mały kot od samego początku obserwuje i już uczy się, jak zdobyć to, co on chce osiągnąć w danej chwili. Potrafi „owinąć” swojego właściciela wokół palca i dostaje to, o co prosi. Jest nieustępliwy i dąży do realizacji swojego celu. Nie ma na niego mocnych. Jak wymyśli sobie, że chce coś do jedzenia, to będzie tak długo marudził, że dla „świętego spokoju” opiekun odpuszcza swoje zasady wychowania. To poważny błąd, ponieważ w ten sposób kot potrafi uzyskać każdą rzecz, na której mu zależy. Tak naprawdę to kot wychowuje opiekuna.

Nawet malec posiada tę umiejętność i wykorzysta ją przy nadarzającej się okazji. Przy drobnych przewinieniach opiekun nie zwraca uwagi i malcowi wydaje się, że może wejść mu na głowę. Ważne, aby rozgraniczyć, na co można mu pozwolić i do jakiego stopnia.

Metody wychowawcze muszą być oparte tylko na miłości i odpowiedzialności, a nie na przemocy. Tu liczy się konsekwencja opiekuna odnośnie stosowania określonych zasad, które kot musi się nauczyć.