Kapelusz.

Kapelusz u młodych egzemplarzy kulisty i jajowaty, z czasem robi się płaski, parasolowaty z garbkiem na szczycie. Osiąga średnicę 10-30 cm. Powierzchnia kapelusza sucha „papierowa” popękana. Kolor zmienia się w czasie dojrzewania od brązowego do białawego z dużymi, brązowymi dachówkowatymi łuskami. Brzeg kapelusza postrzępiony zazwyczaj biały, blaszki białe, białawe lub kremowe.

Ruchomy pierścień u czubajki.

Trzon wysoki 15-50cm, smukły 1-2,5cm z bulwiastą podstawą. Na trzonie znajduje się (RUCHOMY!) pierścień. Skórka trzonu jest białawo-brązowa z ciemniejszymi brązowawymi prążkami. Trzon początkowo pełny i gąbczasty u dojrzałych owocników wewnątrz pusty, po przekrojeniu widoczna wyraźna „dziura”.

Czubajka kania.

Do spożywania nadają się kapelusze kani. Świeże lub suszone możemy dodawać do sosów grzybowych z grzybów leśnych lub pieczarek, jako dodatek do zup, bigosu itp., ale prawdziwym przysmakiem są panierowane :)
Grzyby delikatnie czyścimy. Jajko roztrzepujemy z solą i pieprzem. Kapelusze maczamy w jajku, bułce tartej i smażymy na gorącym tłuszczu. Pycha :)

Muchomor sromotnikowy.

Ciężko jest pomylić kanię z muchomorem a jednak najwięcej śmiertelnych zatruć grzybami w Polsce jest spowodowany po zjedzeniu tego grzyba. Jeżeli mamy jakiekolwiek wątpliwości nie zrywajmy grzyba. Przede wszystkim sprawdźmy pierścień, muchomor ma NIEPRZESUWNY wyraźny, zwisający pierścień o kolorze od białego do żółtawego.