Za głębię ostrości odpowiada wielkość przysłony. Przysłona to otwór w obiektywie, którego wielkość możemy regulować - duża wartość przysłony (np. 2, 5, 7) przepuszcza przez obiektyw więcej światła, natomiast mała wartość (np. 11, 16) przepuszcza mniej światła. Każde zwiększenie liczby przysłony powoduje zmniejszenie przechodzącego przez obiektyw światła o połowę.
Odpowiednio regulując przysłonę fotograficzną wpływamy na głębię ostrości uzyskanego obrazu. W lustrzanym aparacie fotograficznym przysłonę regulujemy obracając pierścień na obiektywie. Przysłona oznaczana jest na tym pierścieniu za pomocą litery f.

Często chcemy, aby wszystkie obiekty na zdjęciu były wyraźne i ostre. W takim przypadku zastosowana przez nas głębia ostrości musi być odpowiednio duża. Jeśli chcemy, aby wszystkie plany i przedmioty ujęte w kadrze były dokładnie widoczne i zachowały szczegóły, musimy zadbać,a by znalazły się one w zakresie głębi ostrości. Wydłużenie tego zakresu jest możliwe dzięki przymykaniu przysłony fotograficznej. Im bardziej przymkniemy przysłonę, tym większa będzie głębia ostrości - a więc ostry stanie się zarówno pierwszy plan, jak i tło. Najlepsze wartości przysłony dla uzyskania takiego efektu to np. 9, 11, 16, 22.

Jeśli chcemy wyróżnić na zdjęciu jakiś jeden obiekt, możemy zastosować małą głębię ostrości - wówczas tylko dany przedmiot będzie ostry, a tło stanie się zamazane, nieostre. W tym celu wartość przysłony należy zmniejszyć np. do wartości 2, 2,8, 4 5,6. Jednocześnie zmniejszymy ilość światła przechodzącego przez obiektyw. Z tego powodu musimy zwiększyć czas naświetlania, czyli odpowiednio wydłużyć okres otwarcia migawki. W przeciwnym przypadku zdjęcie będzie niedoświetlone. Na szczęście lustrzanki cyfrowe automatycznie dobierają wartość migawki do wybranej przez nas wartości przysłony.