Jak wykorzystać otwieracze do puszek do produkcji siarczanu glinu?
Nasze najbliższe środowisko jest zanieczyszczone różnymi odpadami. Te większe są segregowane i odzyskiwane w profesjonalnych zakładach. Widuje się zbieraczy puszek, papieru i innych drogich surowców wtórnych. Jak jeszcze można pomóc środowisku odzyskując bardzo pożyteczny odczynnik chemiczny - siarczan glinu?
- • Siarczan miedzi lub niklu
- • Elementy z aluminium
Źródł darmowego aluminium.
Siarczan glinu jest bardzo cennym związkiem wspomagającym procesy galwanizacji. Dodatek tego związku do kąpieli galwanicznej poprawia jej przewodnictwo oraz stabilizuje ilość jonów siarczanowych w kąpieli. Sam glin, inaczej aluminium, nie bierze udziału w procesie galwanicznym.
Jak sama nazwa związku wskazuje do procesu otrzymania siarczanu glinu potrzebować będziemy aluminium (glin) i siarczanu metalu o wyższej pozycji w szeregu metali. Możemy zastosować tani siarczan miedzi lub droższy siarczan niklu.
Idąc na spacerze wystarczy nazbierać zwykłych otwieraczy z puszek. Same puszki już dawno zebrali zbieracze i oddali do skupu, ale maleńkie otwieracze ważące kilka gram nie stanowią dla nich atrakcyjnej wartości. Mając około 50 g takich otwieraczy mamy prawie 40 g czystego glinu wysokiej jakości. Otwieracze są pokryte powłoką lakierniczą, więc trzeba je zarysować szczotką drucianą.
W naczyniu szklanym przygotowujemy wodny roztwór siarczanu miedzi lub niklu o stężeniu bliskim roztworu nasyconego. Taki roztwór otrzymuje się poprzez powolne dosypywanie niewielkich ilości soli i jej mieszanie, aż przestanie się dalej rozpuszczać. Dobrze jest podgrzać roztwór do 30°C i jeszcze parę kryształków dosypać.
Teraz bierzemy woreczek z foli polietylenowej i dziurawimy go igłą uzyskując odporne na działanie chemikaliów sitko. Do wnętrza woreczka wsypujemy przetarte otwieracze i zanurzamy woreczek w roztworze siarczanu miedzi lub niklu. Podwieszamy woreczek na bagietce cały czas zanurzony w roztworze i co jakiś czas kilka minut poruszamy woreczkiem.
Na dnie naczynia szklanego zacznie pojawiać się osad wytrąconej miedzi lub niklu, jednocześnie otwieracze w woreczku zaczną "znikać". Roztwór siarczanu glinu ma kolor przeźroczysty lekko mleczny. Trzymamy otwieracze do momentu, aż roztwór utraci barwę niebieską lub zielonkawą. Dodajemy jeszcze para przetartych otwieraczy i odczekujemy 0,5 h. Teraz wyjmujemy woreczek i wylewamy z niego roztwór do ostatniej kropelki.
Czekamy, aż wszystkie wytrącone produkty reakcji opadną na dno i zlewamy roztwór do innego czystego naczynia.
Świeżą porcję przetartych papierem ściernym otwieraczy zanurzamy w roztworze i sprawdzamy, czy proces wytrącania miedzi lub niklu jeszcze trwa, jeśli nic się nie wytrąca odstawiamy roztwór do powolnej krystalizacji.
Możemy sprawdzić zawartość miedzi korzystając z porady "Jak zbadać łatwo zawartość miedzi w roztworze wodnym?".
Otrzymany związek zawiera głównie siarczan glinu oraz śladowe ilości siarczanu cynku i żelaza, który może pochodzić z zanieczyszczeń związków pierwotnych i samych otwieraczy. Warto przeprowadzić rektyfikacje metodą kolejnych rekrystalizacji związków "Jak oddzielić siarczan miedzi od siarczanu cynku?".
Uwagi i spostrzeżenia
- •Coś z niczego, a potem znów coś z niczego.
Dodaj komentarz