Pierwszym krokiem jest złożenie wniosku o nadanie tytułu wykonawczego, czyli wyroku, a także nadanie klauzuli wykonalności w wydziale cywilnym przeciwko dłużnikowi.

Po otrzymaniu stosownego orzeczenia sądu wraz z klauzulą wykonalności, składamy odpowiedni wniosek do komornika sądowego przy sądzie rejonowym. Na podstawie art. 8 Ustawy o komornikach sądowych i egzekucji możemy wybrać komornika z terytorium całej Polski, niezależnie od tego, gdzie aktualnie dłużnik zamieszkuje. Najłatwiejszym sposobem egzekucji będzie wybór komornika zgodnie z miejscem zamieszkania dłużnika.

We wniosku należy wskazać świadczenie, które ma być spełnione, np. kwota, która ma być wyegzekwowana, oraz sposób egzekucji - z nieruchomości, ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności, rachunków bankowych, innych praw majątkowych. Do wniosku należy dołączyć tytuł wykonawczy. Oczywiście wierzyciel może w jednym wniosku wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi.

Jeżeli wierzyciel nie zna składników majątkowych dłużnika, z których ma być prowadzona egzekucja, może on zlecić komornikowi poszukiwanie majątku takiego dłużnika na podstawie art. 797 ze znaczkiem 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Komornik w wezwaniu wskaże kwotę, po której uiszczeniu rozpocznie odpowiednie poszukiwania.

Wierzyciel ma prawo do pozyskania informacji, na jakim etapie znajduje się jego sprawa o egzekucję należności. Może on skontaktować się telefonicznie lub złożyć pismo, w którym stawia pytania, które go w szczególności interesują.

Jeżeli egzekucja okazała się skuteczna, a mianowicie wyegzekwowano wszystkie należności, zarówno dłużnik, jak i wierzyciel otrzymują postanowienie o zakończeniu postępowania "wskutek zapłaty". Jeżeli nie odnaleziono majątku dłużnika, z którego egzekucja okazałaby się skuteczna, komornik umarza egzekucję w trybie art. 823 par. 1 pkt 3 kpc, lub może to także uczynić na wniosek samego wierzyciela. Przy umorzeniu na wniosek wierzyciela stosowne oświadczenie jest niezbędne.