Najwięcej informacji możesz wyczytać z oczu rozmówcy. Kłamstwo odbije się w nich poprzez ruch gałek ocznych. Kiedy ktoś kłamie, próbuje unikać wzroku drugiej osoby, jednak wprawieni kłamcy potrafią patrzeć prosto w oczy i manipulować w ten sposób rozmówcą tworząc atmosferę szczerości.

Zbyt długie patrzenie w oczy podczas zwyczajnej rozmowy może być znakiem, że ktoś nie wykazuje większego zainteresowania przedmiotem rozmowy i nie bierze w niej aktywnego udziału. Podczas rozważań naturalnym zachowaniem jest krążenie wzrokiem po otoczeniu.

Jeśli osoba próbuje sobie przypomnieć jakąś historię i spogląda w lewo i w dół, prawdopodobnie sięga do zasobów wyobraźni, a nie pamięci. To co powie, będzie więc kłamstwem, a nie relacją faktów.

Emocje wyrażane są także za pomocą tęczówek oczu. Pozytywne wrażenia wiążą się z rozjaśnieniem tęczówek, natomiast negatywne powodują ich przyciemnienie. Jeśli więc ktoś radośnie wykrzykuje na widok waszego wspólnego znajomego, a jego tęczówki ciemnieją, możesz obserwować kurtuazyjną grę towarzyską.

Kiedy ktoś używa rąk jako tzw. strażników i stara się zasłonić usta dłonią czy palcami, zachowaj dystans do tego, co mówi. Prawdopodobnie usiłuje kontrolować sens wypowiadanych słów i nie dopuścić do powiedzenia prawdy.

Krzyżowanie rąk i nóg może być znakiem, że ktoś wyraża dezaprobatę dla naszych poglądów, mimo że werbalnie potwierdza ich słuszność. Teoria ta jest prawdziwa, o ile człowiekowi temu nie jest np. zimno i próbuje się ogrzać składając ręce.

Zwróćmy także uwagę na gesty rozmówcy. Osoba kłamiąca unika gestykulacji, bądź wykonuje sztuczne ruchy. Brak płynności i związku między gestami a słowami to także oznaka rozbieżności między opowieścią, a prawdą.

Uwagi i spostrzeżenia

• •W ocenie prawdomówności osoby, pamiętaj aby brać pod uwagę całokształt gestów, a nie tylko wybrany element.


• •Zasadą jest, że prawdę mówi ciało rozmówcy, nawet gdy słowa przeczą naszym spostrzeżeniom.