Pasożyt jest bardzo inteligentny. Potrafi zjednać sobie ludzi za pomocą pięknych słów. Jego działanie jest krótkotrwałe, bo po czasie ludzie orientują się, że perfidnie zostali wykorzystani. To mistrz retoryki. Świetnie planuje i rozdziela zadania innym, sam przy tym, nic nie robiąc albo uchyla się od odpowiedzialności, jak tylko może.

Jest dobrym motywatorem dla innych, bo ma siłę argumentacji, w którą początkowo wszyscy wierzą. Dopinguje innych poprzez mądre słowa. W końcowym etapie przypisuje sukces zespołu sobie. Próbuje dominować w zespole i ma tendencję do zarządzania. Jednak nie kwapi się do tego, aby współpracować na wspólny sukces.

Gdy czuje, że sukces jest blisko, wówczas zjawia się i żąda swojej części, podczas, gdy nic od siebie nie włożył. Zawsze znika, gdy czeka na niego kolejne wyzwanie, bo nie chce przemęczać się pracą. Wychodzi z założenia, że inni zrobią to za niego, a on może pokierować i doradzić.

Tą cechę pasożyt nabywa już w gronie rodzinnym, gdzie ciągle jest na piedestale i rozpieszczany do granic możliwości. Taka osoba przez całe, swoje dzieciństwo znajdowała się wśród dorosłych, którzy tylko nią się zajmowali i poświęcali jej czas. Każde zachcianki były spełniane i kaprysy.

Pasożyt raczej nie wybija się wiedzą, ale pragnie mieć uznanie pośród innych i będzie usilnie o nie zabiegał. Gdy coś wymyśli, a to nie wyjdzie tak, jak on to sobie wyobraził, to nie szuka przyczyny, ale od razu uważa pomysł za głupi i nie warty zachodu.

To maniak przywłaszczania cudzych sukcesów, pod płaszczem dżentelmena potrafi tak omotać swoją osobowością ofiarę i korzysta z jej osiągnięć. Potrafi też wmówić ofierze, że sukces zawdzięcza jego organizacji i dobrych porad. Z taktem potrafi wybrnąć z każdej opresji, gdzie musi się tłumaczyć, dlaczego robił coś zupełnie innego, niż było ustalone.

Chełpi się nie swoimi sukcesami i ciągle poszukuje słuchacza o jego niezawodnej inteligencji. Swoją autopromocję ma opanowaną do perfekcji i dlatego, dzięki niej potrafi funkcjonować w otoczeniu. Pasożyt powinien mniej gadać, a więcej zacząć robić. Należy go rozliczyć z powierzonych mu zadań i bezwzględnie to egzekwować. Nie może wykorzystywać innych do tego, by potem mówić, że to jego sukces.

Nie należy dawać się mamić na piękne słówka, które są bez pokrycia. Skoro tak świetnie się zna na czymś, dać mu szansę wykazać się jego inteligencją i zapałem do pracy. Niech pokaże, że potrafi nie tylko mówić, ale także pracować.

Termin wykonania określonego zadania pasożyt musi się z niego rozliczyć. Wyznaczyć i skrupulatnie egzekwować wraz z konsekwencjami niewywiązania się z ustalonych zadań. Na pasożyta trzeba użyć tej samej broni, którą próbuje wykorzystać na innych. Jego słowa motywujące skierować do niego samego, a tym samym wymusić na nim określoną reakcję.