Większość ziół pochodzi z Południa Europy, dlatego potrzebują stanowisk słonecznych, ciepłych i osłoniętych przed wiatrem. Kuchnia nie jest zbyt dobrym miejscem, ponieważ spora ilość pary wodnej, wahania temperatury, nie służą roślinkom. Niektóre gatunki, np. marzanka, melisa czy lubczyk, w południe potrzebują cienia, dlatego idealnym miejscem dla nich, będzie okno wschodnie, lub północne.

Wprawdzie zioła mają różne wymagania co do wilgotności podłoża, ale na odpowiednim stanowisku mogą rosnąć razem. Gatunki sucholubne (macierzanka, lawenda, oregano) będą świetnie rosły razem, lubiące wilgoć (melisa, mięta czy arcydzięgiel) posadźmy w innych donicach, aby zapewnić im więcej wilgoci, nie szkodząc tym pierwszym.

Rośliny najlepiej zrywać po krótkim przesuszeniu (trzy dni wcześniej zaprzestajemy ich podlewania), Najbardziej aromatyczne są, gdy zaczynają zawiązywać kwiaty. Ścinamy je nożyczkami lub ostrym nożem i opłukujemy w zimnej wodzie. Najlepsze są przed zakwitnięciem. Aby dłużej utrzymać kruche gałązki, zawiązujące się kwiaty, po prostu usuwamy nożyczkami, nie dopuszczając do zakwitnięcia.

PRZECHOWYWANIE - ścięte zioła możemy przechowywać na dwa sposoby – suszyć, lub zamrozić. Do wysuszenia, rozkładamy gałązki na papierze, możemy związać je w luźne pęczki, i pozostawiamy aż dokładnie wyschną. Nie suszymy na słońcu ani w piekarniku, wysoka temperatura pozbawi roślinki całego aromatu. Po wyschnięciu, wkładamy susz do ciemnych, szczelnie zamykanych pojemników. Tak przygotowane zioła, możemy przetrzymywać ok. roku. Do potraw dodajemy je trochę wcześniej niż zioła świeże, aby zdążyły nabrać wilgoci i uwolnić aromat. Mrozić możemy całe pęczki, lub posiekane rośliny. Długo zachowają smak i aromat świeżych ziół.