• •dzieci wiedzą najlepiej, kiedy są syte; jeśli malec nie chce już więcej mleka/kaszki/zupki/... nie zmuszaj go do zjedzenia reszty; dziecko samo poprosi o jedzenie, jeśli tylko poczuje głód;

• •na dziecięcy talerz kładzie się małe porcje - wiele dzieci wpada w panikę widząc załadowany do pełna talerz; lepiej nałożyć mniej i dołożyć, kiedy malec poprosi o dokładkę, niż stresować dziecko widokiem ogromnej ilości jedzenia, które (w jego wyobrażeniu) musi pochłonąć;

• •nie powinno się podawać przed posiłkiem słodyczy ani gęstych soków owocowych czy słodzonych, gazowanych napojów; jeśli do obiadu daleko, a Twoja pociecha jest głodna, możesz podać jej owoc lub kilka chrupek kukurydzianych;

• •dziecku trzeba maksymalnie uatrakcyjniać wygląd posiłku; im na talerzu bardziej kolorowo, a składniki dania mają bardziej wymyślne kształty, tym lepiej; staraj się komponować składniki posiłku tak, by zachwycały i zaskakiwały malca, np. kanapka w kształcie gwiazdy z żółtym serem jako promieniami słońca, zieloną sałatką i serdelkiem tworzącymi wysokopienne drzewo z czerwonymi owocami z krążków rzodkiewek;

• •dzieci uwielbiają wybierać - pozwól brzdącowi wybrać jarzynkę do obiadu, kolor makaronu lub dzienne menu;

• •posiłki się celebruje a nie traktuje jak chwile zapychania żołądków w towarzystwie głośno grającego telewizora czy radia albo zasłaniającej świat gazety; dzieci lubią rozmawiać - w czasie posiłku można snuć ciekawe opowieści, mówić o tym, co przyniósł dzień albo wymyślać imię dla kanarka, którego dziecko za niedługo dostanie w prezencie;

• •nie powinno się zmuszać malca do zjadania potraw, których nie lubi;

• •obiecywanie dziecku, że jeśli zje obiad, to dostanie cukierki, jest jedną z najgorszych metod wychowawczych; cukierki nie powinny być kojarzone jako nagroda, a jedzenie jako czynność, którą trzeba wykonać, by ową nagrodę zdobyć;

• •jeśli mówisz do dziecka o WARTOŚCIACH ODŻYWCZYCH pokarmu, prawdopodobnie robisz wykład akademicki przed nieprzygotowanym odbiorcą; lepiej mów malcowi o wesołych witaminkach, siłaczu zwanym białkiem czy motorku pełnym energii nazywanym tłuszczem;

• •powinno się odbierać decyzje dziecka o odmowie jedzenia ze stoickim spokojem; im więcej zdenerwowania rodzica, tym większe kaprysy malca.

Uwagi i spostrzeżenia

• •Pozwól dziecku decydować o ilości zjadanego pokarmu, ale nie pozwól mu na pojadanie między posiłkami.