Nie trzeba daleko szukać, gdzie szantaż dziecka ma miejsce, a chociażby na zwykłych zakupach, gdzie mama idzie z dzieckiem koło sklepu z zabawkami. To źródło problemu, bo dziecko uzmysłowiło sobie, że, jak zrobi szantaż na mamie, to otrzyma, co tak bardzo chciało. I tu wielokrotnie, jako rodzice popełniamy błędy wychowawcze. Dla tak zwanego „świętego spokoju”, kupujemy tą lalkę lub najnowszy model samochodziku. Duży błąd, ponieważ dziecko za każdą, kolejną wizytą w sklepie będzie wiedziało, że rodzice mu kupią, co ono chce. Sami dajemy przyzwolenie na takie zachowanie i w dodatku dziecko bierze je za swoją szansę, w tym, aby otrzymać to właśnie szantażem. Dziecko, nawet nie wie, co to jest szantaż, ale metoda, którą stosuje na rodzicach przynosi pożądane efekty.

Szantażem dziecko próbuje też wybadać, na ile może takim zachowaniem osiągnąć i realizować swoje zachcianki. Nieświadomie robi to i nie wie, że gra na emocjach i uczuciach innych. Swój szantaż w postaci kładzenia się na podłodze i tupaniu nogami ma opanowany w sposób perfekcyjny.

Jako rodzice, musimy rozróżnić szantaż, który wynika z fochów dziecka i złego zachowania, a od tego, który rodzi się w głowie dziecka, spowodowany jakimś strachem. Jest wołaniem o pomoc i próbą zwrócenia całej uwagi na siebie. Dzieci robią tak, gdy rodzice są zbyt sobą pochłonięci albo w ferworze natłoku obowiązków, zapominają o dziecku. Dziecko zostaje pozostawione samo sobie i przez to mocno cierpi psychicznie.

Jeżeli widzimy, że dziecko będzie posuwało się do szantażu, to przede wszystkim nie należy jemu ulegać. Na samym początku należy wysłuchać dziecka, co ma do powiedzenia, ale musimy być stanowczy. Nie można poddać się i gdy dziecko zrobi minę aniołka od razu polecimy do sklepu kupić mu to, o co tak walczy. Należy dziecku wytłumaczyć, że nie dostanie czegoś, dlatego, że szantaż nie jest sposobem na osiąganie celów.