Przede wszystkim Rodzic pragnący nauczyć swoje dziecko radzić sobie z porażkami powinien zacząć od siebie i uświadomienia sobie, że nie jest i NIGDY nie będzie w stanie zapobiec takim sytuacjom. Nie uchronisz swojego dziecka przed cierpieniem, bo źródłem cierpienia nie są czynniki zewnętrzne a wewnętrzne, tzn uczucia i odczucia Twojego dziecka. A ich nie można się pozbyć.Na przykład, jeśli chomik Twojego dziecka zdechnie to ono płacze nie dlatego, że zdechł chomik a dlatego, że zdechł zwierzak, do którego zdążyło się przywiązać emocjonalnie.

Jako Rodzic możesz rozwijać w dziecku cechy charakteru, które pomogą mu szybciej uporać się z gorzkim smakiem przegranej. Pamiętaj, że Twój maluch to odrębna i niezależna od Ciebie istota, która powinna umieć sama się bronić i zdobywać sympatię otoczenia, w mirę swoich możliwości i umiejętności. Kształtowaniem tych umiejętności zajmują się Rodzice, ewentualnie przedszkole. Szkoła te zdolności weryfikuje i przygotowuje do dorosłego życia.

Dbaj o to, żeby Twoje dziecko rozwijało w sobie pewność siebie i poczucie własnej wartości. Te dwie sprawy są ze sobą ściśle powiązane ponieważ z dziecka o silnym poczuciu własnej wartości wyrasta pewny siebie dorosły.

Poczucie własnej wartości nie może się opierać na Twoich wyobrażeniach o swoim dziecku lub o tym, co ono powinno czy nie powinno robić, tzn. dziecko ma zbudować poczucie własnej wartości na własnych wyborach, dobrych czy złych. Jeśli chce uprawiać sport, nie sugeruj jaki, nie dawaj wskazówek jak być najlepszym w danej dyscyplinie. Od tego są trenerzy i nauczyciele. Rodzic pouczający co i jak należy zrobić(lub wręcz porównujący do innego dziecka lub rodzeństwa) stwarza sytuacje, w której dziecko czuje presję, nie przyjemność ani satysfakcję. Ty masz być najwierniejszym kibicem, przyjacielem, oparciem w trudnych chwilach i osobą, która najbardziej będzie się cieszyć ze zwycięstw. Nie tylko tych sportowych.

Jesteś Rodzicem - świeć przykładem! Jeśli nie dostaniesz w pracy awansu, nie stwarzaj wrażenia, że zawalił Ci się cały świat i nie masz ochoty na rozmowę z nikim. Twoje dziecko obserwuje Cię ZAWSZE bardzo uważnie i potrafi powiązać ze sobą różne fakty, nawet podświadomie. Nierzadko właśnie w taki sposób przejmuje zachowania Rodziców. Dlatego najważniejsza jest Twoja życiowa postawa i nastawienie do własnych porażek.

Uwagi i spostrzeżenia

• •O tym jak rozwijać w dziecku pozytywną pewność siebie przeczytasz w innej mojej poradzie pt.Jak pomóc dziecku się zaprzyjaźnić?.