Rób to, co mówisz. Dzieci to baczni obserwatorzy i w mig wyłapują nieścisłości miedzy słownymi deklaracjami opiekuna a jego postępowaniem. Raz przyłapany/a na rozbieżności między słowami a czynami, będziesz łatwiejszym celem do ewentualnej dziecięcej manipulacji.

Niech Cię nie zwiodą obietnice i próby przekupstwa. Dzieci to świetni negocjatorzy - w większości intuicyjnie wykorzystują swój urok naturalny i potrafią być bardzo przekonujące. Rodzic musi mocno się pilnować, by nie dać się skusić (często dla własnej wygody) obietnicom malca.

Jeśli coś postanowisz, działaj według planu. Pamiętaj, że o odstępstwach od reguł to Ty decydujesz (co oczywiście nie przeszkodzi Twojej pociesze na każdym kroku wypróbowywać Twojej siły postanowienia :-)).

Jeśli nie upilnujesz swojej dyscypliny, trudno Ci będzie wdrożyć zdyscyplinowanie u pociechy - choćby z tej prostej przyczyny, że dziecko będzie po prostu wiedzieć, że wątpliwe, byś wykonał/a to, co zamierzyłeś/aś.

Nigdy nie żałuj czasu dziecku - czas poświęcony pociesze należy do najlepiej zagospodarowanych chwil w życiu i zwraca się z wielokrotną nawiązką (wprawdzie przekonasz się o tym prawdopodobnie dopiero po latach, ale moment, w którym do tego dojdzie, będzie jednym z milszych w życiu).

Pamiętaj, że przez cały czas jesteś pod czujną obserwacją i podsłuchem - wszystko, co zrobisz lub powiesz może być wykorzystane przeciw Tobie (i prawdopodobnie tak będzie ;-)). Dlatego uważaj na to, co mówisz i co robisz, byś potem nie musiał/a zaprzeczać samemu/samej sobie i kłamać dziecku prosto w oczy.

Określaj granice i pilnuj ich nieprzekraczania - granice dają dziecku bezpieczeństwo, ale dopóki Twoja pociecha jest Twoją pociechą, zawsze będzie próbować przekraczać ustalone normy. Pamiętaj, że próby naruszania granic są powszechnie stosowane przez dzieci i Twoje nie jest żadnym wyjątkiem.

Kochaj swoje dziecko i zobacz w nim człowieka: z wadami ale i z zaletami. Nie szukaj w pociesze ideału i nie realizuj swoich marzeń kosztem jego życia. Szanuj niepowtarzalność Twojego dziecka i bądź mu podporą, by mogło czuć się akceptowane i bezpieczne - to pomoże mu prawidłowo się rozwijać, a Tobie dostarczy pewności, że to, co robisz, by dobrze wychować swój skarb, jest słusznym postępowaniem.

Daj sobie i dziecku dużo czasu - wychowanie to proces długotrwały. Na pierwsze efekty możesz liczyć prawdopodobnie po wielu latach. Niecierpliwość jest tutaj najgorszym doradcą - psychiki i charakteru nie kształtuje się z dnia na dzień. Dlatego nastaw się na długą drogę, którą musicie pokonać razem.

Nie rezygnuj - nawet jeśli odnosisz nieodparte wrażenie, że Twoje słowa i zachęty prędzej trafiłyby do przekonania kłodzie drewna niż do Twojego dziecka.

Nie truj. Mów zwięźle i logicznie. Dzieci to cenią i szanują osoby, które nie nadużywają ich uwagi ;-).

Uwagi i spostrzeżenia

• •Proces wychowania to jedno z najcięższych i najbardziej odpowiedzialnych zadań stojących przed dorosłą osobą. By nie polec na polu walki, od czasu do czasu wyluzuj się.